IRAKLI ÖMER’İN ŞİİRİ
Çocukluk çağında evine düşen bir patlayıcı sonucu, ayaklarını yitirmiş olan Ömer; savaş mağduru bir genç.
İçindeki bitmez tükenmez acının ve ıstırabın çaresizliğini, demokrasiye vurgu yaparak hislerini, ancak bir şiirle dile getirmiş. Rabbim (cc) yardımcısı olsun...
.
Ben Basra'dan Ömer...
"Bu zulüm yerde kalmaz
Yemin olsun ki asra.
Önce mevtül insanlık
Sonra harabül Basra"
Belki haberin yoktur diye yazıyorum Franks;
Önce demokrasi yağdı göklerden,
Sonra özgürlük geçti üstümüzden
Palet palet...
Ve insan hakları namlularından
Yüzü maskeli adamların,
Saniyede bilmem kaç bin adet.
Demokrasi bizim eve de isabet etti!
Bir gün sonra anladım ayaklarımın koptuğunu.
Babamın vücudunda
Tam on sekiz adet,
İnsan hakları saymışlar.
Annem zaten yoktu
Ben doğarken,
İlaç yokluğundan ölmüş.
Ambargo falan dediler ya
Anlamadım, çocuk akli işte
Sen daha iyi bilirsin...
Anlamadım, çocuk akli işte
Sen daha iyi bilirsin...
Sizde de barış böyle midir Franks?
İnsan hakları çocukları yetim,
ve ayaksız bırakır mı orada da?
Ya demokrasi?
Güpegündüz pazara düşer mi?
Ve zenginlik...
İnsanları korkudan uykusuz bırakır mı?
Ve kuşlar gökyüzünü terk eder mi orada da?
Babamla söylediğim son dua dilimde
Ayaklarım hastanede.
Ve giymeye kıyamadığım ayakkabılar
Elimde kaldı...
Çocugun var mı Franks?
Al... çocuğuna götür onları;
Bir işe yarasın.
Kimbilir baktıkça,
Belki beni hatırlarsın
Belki beni hatırlarsın
"Bu nasıl demokrasi.?
Düştüğü yeri yaktı.
Merhamet hür dünyaya
Bu kadar mı Irak'tı?"